Rozdział XV

- Damon!- Stefan wpadł do domu. Był ciągle w szoku, po tym co powiedziała mu Elena.

- Co się stało, braciszku?- starszy Salvatore wyszedł z łazienki tylko w ręczniku.

- Klaus tu jest!- odparł zdyszany brunet.

- Co?- Damon zbladł. Nawet zwykła pewność siebie znikła z jego twarzy.

- Cała rodzina wprowadziła się tutaj krótko po nas- wyjaśnił Stefan.

- Wyjeżdżamy. Nie możemy tu zostać- Damon wiedział, co robić w takiej sytuacji.

- Nie ma mowy. Chcesz znowu uciekać?- młodszy z braci ani myślał o przeprowadzce.

- Stef, wiesz że nie mamy wyboru- przypomniał mu dwudziestolatek.

- Stawmy im czoła! Poradzimy sobie!- zawołał Stefan w odpowiedzi.

- Nie damy rady. Chyba zdajesz sobie sprawę, jak to będzie wyglądało, co nie?- Damon powoli zaczynał się denerwować.

- Nie wyjeżdżamy. Musimy w końcu przestać uciekać- zaprotestował Stefan.

- Będziemy tego żałować- westchnął starszy Salvatore- Zostajemy…

* * *

- Klaus! Co ty tu robisz?- Caroline dostrzegła kompletnie pijanego Brytyjczyka pod swoimi drzwiami.

- Szukałem cię- odparł. Ruszył w jej kierunku chwiejnym krokiem.

- Czemu się schlałeś?- spytała blondynka. Chwyciła go w pasie i ostrożnie zaprowadziła do swojego domu. Udało jej się położyć go na kanapie.

- I ty się jeszcze oto pytasz?- oburzył się- Widziałem was, Caroline- dodał, kiedy dziewczyna pokręciła głową, że nie rozumie.

- Co?- przeraziła się. Momentalnie zbladła.

- Ciebie i Elijah- wyjaśnił.

- To nie tak, jak myślisz…- próbowała się tłumaczyć dziewczyna.

- Nie chodzi o ciebie. Tylko o niego- przerwał jej. Był tak pijany, że nie myślał nad tym, co mówi- On sam kazał mi z tobą zerwać. Powiedział, że tak musi być- mruknął.

- Co? Dlaczego?- Caroline poczuła złość na starszego Mikaelsona.

- Bo ty nie rozumiesz i nie mogę ci tego wyjaśnić- pokręcił głową.

- Natychmiast mi powiedz- rozkazała mu blondynka. Była wściekła, jak ktoś mógł rozkazać Klausowi zerwanie.

- Rodzina przede wszystkim. Zawsze i na zawsze- odparł chłopak.

- Ale dlaczego miałeś mnie zostawić?- dopytywała się dziewczyna.

- Bo jesteś córką pani szeryf- wyjaśnił.

- A co to ma do rzeczy?- Caroline ciągle nie rozumiała.

- Nie mogę się zadawać z osobą, która jest tak blisko stróża prawa- mruknął. Położył głowę na jej kolanach.

- Ale dlaczego?- blondynka postanowiła wyciągnąć z niego więcej informacji.

- Po prostu nie mogę- Klaus jednak panował na tyle nad sobą, że nie wygadał wszystkiego- Mogę zostać u ciebie na noc?- spytał. Załapał ją za rękę i uśmiechnął się do niej błagalnie.

- Jasne- zgodziła się.

- Dziękuję- wyszeptał i już po chwili spał z głową na jej kolanach…

 Caroline jeszcze długo potem nie mogła zasnąć. Myślała o tym, dlaczego Elijah zabronił im się spotykać? O co chodziło z tym szeryfem? Czyżby rodzina Mikaelsonów ukrywała jakiś wielki sekret, który wiązał się ze złamaniem prawa? To było jedno z logiczniejszych wyjaśnień, które nasunęło jej się do głowy.

 W końcu również udało jej się usnąć…

* * *

- Ale jak to Jeremy wyjechał do Denver?- Elena nie wierzyła w tłumaczenie ciotki ani trochę.

- Wiesz, że źle przeżył tę tragedię. Tam odpocznie, pomyśli nad tym- Jenna nie dawała się zbić z tropu.

- Pozwoliłaś mu jechać w środku roku szkolnego?- szatynka ciągle miała niebyt pewną minę.

- Nie miałam wyboru. Bałam się, że się stoczy na samo dno- odparła kobieta. Liczyła po cichu, że jej siostrzenica da już spokój z pytaniami.

- No ok. Skoro uważasz, że tak będzie dobrze- Elena wzruszyła ramionami.

- Idę do baru. Będę przed godziną policyjną- Jenna odetchnęła lżej.

- Spoko. Miłej zabawy- dziewczyna pożegnała się i poszła do swojego pokoju.

 10 minut później…

- Poproszę whisky z colą- Jenna usiadła w Grillu i złożyła zamówienie barmanowi. Po chwili mężczyzna postawił szklankę przed nią.

- Widzę, że nie tylko ja relaksuję się po pracy- jakiś męski głos odezwał się do niej. Kobieta odwróciła się i dostrzegła Alarica Saltzmana.

- Trzeba jakoś odpocząć- przytaknęła z uśmiechem blondynka.

- Problemy w domu?- domyślił się mężczyzna.

- Nie. Może oprócz ćpającego nastolatka i siostrzenicy w kółko przeżywającej tragedie, która jej się przydarzyła- wzruszyła ramionami.

- No to rzeczywiście nie są problemy- skinął głową i upił łyk ze swojej szklanki.

- A u pana coś ciekawego?- spytała Jenna.

- Niestety. Mieszkam sam- odparł.

- Czyli Chicago, tak?- kobieta postanowiła go dokładnie przepytać.

- Owszem- przytaknął.

- Był pan policjantem?- wypaliła bez ogródek.

 Alaric spojrzał na nią zaskoczony. Tego się nie spodziewał. Na moment odebrało mu mowę…

* * *

 Katherine była ciągle w szoku, po tym co dziś zauważyła. Dziewczyna, która szła ze Stefanem za rękę wyglądała zupełnie, jak ona. No prawie, gorzej się ubierała i czesała, ale i tak były niesamowicie podobne.

„ To się nie zdarza w naturze, chyba że…” myślała szatynka.

„ Chyba, że były bliźniaczkami…”

 Katherine przygryzła wargę. Nie wiedziała nic o swojej rodzinie. Wychowała się w sierocińcu, nigdy jej nie adoptowano. Wszystko, co zdobyła i osiągnęła dokonała dzięki swojej ciężkiej pracy. Nikt jej w tym nie pomógł…

 Czy było, więc możliwe, że ma siostrę, o której nie wiedziała?

* * *

- Bonnie, jak tylko będę miała możliwość to sprawdzę- obiecywała po raz trzeci pani Forbes.

- Czy nie mogłaby pani tego zrobić, jak najwcześniej?- brunetka nie dawała za wygraną. Chciała wiedzieć już.

- Uważasz, że sprawa seryjnego mordercy może czekać?- szeryf uniosła brwi do góry.

- Nie, oczywiście że nie!- zaprzeczyła natychmiast dziewczyna- Niech da mi pani znać, kiedy się czegoś dowie- poprosiła ją.

- Dobrze. Odezwę się- obiecała.

 Kiedy Bonnie wyszła, kobieta pokręciła głową.

„ Te dzieci robią się coraz bardziej natarczywe”- westchnęła…

* * *

- A wy gdzie się szykujecie?- Elijah wrócił do domu po pracy i spojrzał na swoje młodsze rodzeństwo.

- Idziemy na imprezę- odparł Kol.

- Nie ma mowy. Nie ma wychodzenia z domu po dziewiętnastej- zaprotestował starszy Mikaelson.

- Nie wprowadzaj nowych bezsensownych zasad!- zaprotestowała Rebekah, która była już gotowa na zabawę i nie miała zamiaru z niej rezygnować.

- To nie moje zasady, tylko szeryfa- wyjaśnił Elijah- Wprowadzono godzinę policyjną.

- Co?- Kol krzyknął zszokowany.

- Przez te morderstwa nie można wychodzić z domu- powiedział brunet. Chciał odejść, ale młodszemu Brytyjczykowi coś się przypomniało.

- Co zrobiłeś Klausowi?- spytał w końcu.

- Nic- Elijah nie zrozumiał w pierwszej chwili.

- Przyszedł po szkole, wypił chyba całą whisky i wyszedł. Do tej pory nie wrócił- wyjaśnił Kol.

- Że co?- przeraził się bankier.

- Powiedział, że cię nienawidzi i że złamałeś jakieś tam zasady- dodał brunet.

- O nie- jęknął Elijah. Teraz już wiedział, że chodziło o Caroline. Klaus musiał ich zobaczyć i poczytać to sobie jako zdradę- Gdzie on jest?- postanowił go odnaleźć i wszystko mu wyjaśnić.

- Nie wiem. Nie spowiada mi się- odparł Kol.

- To co mu zrobiłeś?- Rebekah włączyła się do rozmowy. Była ciekawa, o co mogło chodzić.

- Nie wasza sprawa. Do łóżek i ani myśleć o ucieczce, bo nie będę was odbierał z posterunku- ostrzegł młodsze rodzeństwo i wyszedł z domu…